...زد

عشق آمد و آتشی به دل در زد                تا دل به گزاف لاف دلبر زد

 آسوده بدم نشسته در کنجی                 کامد غم عشق و حلقه بر در زد

شاخ طربم ز بیخ و بن برکند                     هر چیز که داشتم به هم بر زد

 گفتند که سیم‌بر نگار است او                 تا رویم از آرزوی او زر زد

طاوس رخش چو کرد یک جلوه                عقلم چو مگس دو دست بر سر زد

از چهره‌ی او دلم چو دریا شد                  دریا دیدی که موج گوهر زد

عطار چو آتشین دل آمد زو                      هر دم که زد از میان اخگر زد

دنبال من می گردی و حاصل ندارد

دنبال من می گردی و حاصل ندارد

 

موجی که عاشق می شود ساحل ندارد

 

باید ببندم کوله بار رفتنم را

 

مرغ مهاجر هیچ جا منزل ندارد

 

من خام بودم ، داغ دوری پخته ام کرد

 

یک عمر پایت سوختم ، قابل ندارد

 

من عاشقی کردم تو اما سرد گفتی

 

از برف اگر آدم بسازی دل ندارد

 

باشد ولم کن با خودم تنها بمانم

 

دیوانه با دیوانه ها مشکل ندارد

 

شاید به سرگردانی ام دنیا بخندد

 

موجی که عاشق می شود ساحل ندارد

دلم آواره میشود

چیزی بگو خیال من آشفته تر شود
چیزی شبیه شعر دلم زیروبر شود

چیزی شبیه عطر حضور همیشه ات
از خاطرات دور ولی ساده تر شود

خواندم حضور چشم تو اینجا همیشگی است
خوش دارم این خیال کمی تازه تر شود

تکراربی نهایت یک راه بی تو هیچ
حالا خیال کن پای دلم خسته تر شود

ترسیده ام زهای وهوی غریب غریبه ها
ترسم صدای آشنای تو هم دورتر شود

عمری گریخته ام از چند و چون عشق
ترسم که سعی دل به نگاهت هدر شود

من بین ماندن و رفتن عجیب حیرانم
شعری بخوان که رفتن دل سخت تر شود

من خوب می شناسمت از لحن واژه ها
ترسم دلم نبینی و آواره تر شود

در جستجوی عشق

از خانه بیرون می زنم اما کجا امشب !
شاید تو می خواهی مرا در کوچه ها امشب؟

پشت ستونِ سایه ها روی درختِ شب
می جویم اما نیستی در هیچ جا امشب

می دانم آری نیستی اما نمی دانم
بیهوده می گردم به دنبال ات چرا امشب؟

هرشب تو را بی جستجو می یافتم اما
نَگذاشت بی خوابی به دست آرِم تو را امشب

ها....سایه ای دیدم! شبیه ات نیست اما حیف
ای کاش می دیدم به چشمانم خطا امشب

هر شب صدایِ پایِ تو می آمد از هر چیز
حتی ز برگی هم نمی آید صدا امشب

امشب زپشت ابرها بیرون نیامد ماه
بشکن قُرق را ماه من بیرون بیا امشب

گشتم تمام دنیا را یک نَفَس هم نیست
شاید که بخشیدند دنیا را به ما امشب

طاقت نمی آرم تو که می دانی از دیشب
باید چه رنجی برده باشم بی تو تا امشب

ای ماجرای شعر و شبهای جنون من
آخر چگونه سر کنم بی ماجرا امشب؟

آواز غم

دیشب دوباره گریه امان مرا برید
دیشب دوباره عکس تو طعم مرا چشید
دیشب دلم گرفت به یاد تو سوختم
دیشب دوباره ماه صدای مرا شنید

دیشب غم تو باز امان مرا ربود
دیشب میان خلوت من هیچکس نبود
دیشب ستاره را ز دل شب، نسیم کند
دیشب نسیم، داغ مرا تازه تر نمود

دیشب هزار خاطره از ذهن من گذشت
دیشب به زور دست مرا چشم خواب بست
دیشب دوباره زلف تو در مشت باد بود
دیشب به روی قلب من آوار غم نشست

دیشب خدا نبود، گمانم که خواب بود
دیشب تو مال من شدی اما سراب بود
دیشب تمام ثانیه ها بوی مرگ داشت
دیشب سوال بی تو چرا؟ بی جواب بود

دیشب محال بود که بی گریه سر شود
دیشب قرار بود که عکس تو تر شود
دیشب شبی به رنگ شب پیش و پیش تر
دیشب نشد که بی تو شب من سحر شود

دیشب به یاد تو دلم آتش گرفت باز
دیشب تو یا خیال، من و چشم نیمه باز
دیشب کسی به سوی تو گویا اشاره کرد
دیشب مرا هوای تو دیوانه کرد باز

دیشب گذشت، با غمت امشب چه میکنم؟
دیشب و هرشب از تو دلی تازه میکنم
دیشب بهانه بود، من هر شب پرم ز عشق
دیشب ولی ندید کسی من چه میکنم