شعر های من

 

 

 

خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــطّ فقر

 

جائی میان

 

بود و نبود تــــــــــــــــــــــــــوست

 

جائی میان

 

دار و ندار مــــــــــــــــــــــــــــــن

---------------------------------------------------

 

خدایا!

دلم می خواهد شبیه بی کس ترین آدمهای روی زمین باشم...

شبیه آدمهایی که جز تو یاوری ندارند...

از عظمت مهربانیت در حیرتم ...

چگونه به من محبت میکنی ...

در حالی که در سرزمین وجودم فصل سرد شیطانی حاکم است....

خدایا!

سجده میکنم در برابرت که اینقدر در برابر من و گناهان من صبوری
...
کمکم کن تا این مهربانی هایت را درک کنم...

_______________________________________________

 

تو را دوست میدارم ولی افسوس که توهرگز نمیدانی ، نگاهت میکنم شاید بخوانی ازنگاهم ، ولی افسوس که تو حتی نگاهم رو نمیخوانی

_________________________________________
در این شهر صدای پای مردمی است که همچنان که تورا می بوسند طناب دار تورا می بافند (مردمی که صادقانه دروغ میگویند

_________________________________________

به خارزار جهان ، گل به دامنم ، با عشق
صفای روی تو ، تقدیم می کنم ، با عشق
درین سیاهی و سردی بسان آتشگاه
همیشه گرمم ، همیشه روشنم با عشق
همین نه جان به ره دوست می فشانم شاد
به جان دوست ، که غمخوار دشمنم با عشق
به دست بسته ام ای مهربان ، نگاه مکن
که بیستون را از پا در افکندم ، با عشق
دوای درد بشر یک کلام باشد و بس
که من برای تو فریاد می زنم : با عشق

فریدون مشیری

______________________________________________

بعضی ها گله دارند که چرا؟ گل سرخ خار دارد... در این فکرم که چرا نمی گویند:عجب... این بوته خار٫ گل سرخ دارد!!...

___________________________________________________

از خدا پرسیدم دوست دارید بندگانتان چه بیاموزند؟ گفت: "بیاموزند که آنها نمی توانند کسی را وادار کنند، عاشقشان باشد" "بیاموزند که انسانهایی هستند که آنها را دوست دارند اما نمی دانند که چگونه عشقشان را ابراز کنند
---------------------------