وصیت نامه
از بوی گلاب بدم می آید ، همون آب معدنی کفایت
می کند... ،
نگید این رانی هلو دوست داشت ، سنگ قبرش رو با
رانی بشوریمااا ،
نوچ میشه ، من از مورچه ها دل خوشی ندارم !
آقایون فامیل ، به خاطر من سه متر ریش نزارید
!
خانوم های فامیل ، خواهشا بالای سر قبرم جیغ و
داد نکنید ،
باور کنید من از همهمه و شلوغی بدم میومد !
مردم ، گناه که نکردم !
مراسم ختم من رو تو هیچ مسجدی نگیرید ،
راستی آخوند هم نیارید واسه فامیل ، دینی کلاس
پنجم رو یادآوری کنه !!!
توی درایو E عکس دارم ، خوراک اعلامیه ،
عکس پرسنلی نزاریداا ، اونا جلب ترحم نمی کنه
!
بعد از مرگم هنوز میت رو زمین مونده هارد
کامپیوترم رو بزارید تو ماکروفر !
یه کاری کنید درایو D بیشتر بترکه ! من اندک
آبرویی داشتم در این خانواده !!!
یه وقت ساندیس ماندیس دست فامیل ندیداااا ...
ساندیس خیلی بده !!!
روی خرما ها پودر نارگیل نریزید ، هم شکلش خز
میشه ، هم بد مزه میشه !
همون گردو بزارید لاش خیلی حال میده !
( پ ن : هنگام تزئین حلوا دست خود را با آب و
صابون بشویید ! )
پنج شنبه ها سر خاکم نیاید چه کاریه ؟
ترافــــیک !
فیس بوکم رو بلاک نکنید ، گهگداری باهاش پست
بدید بیاد بالا جیگر رفیقام کباب شه !
به اقوام بگویید از اون تکست های مرگ برام بگن
مثلا هنگام دیدن قبرم بگن : خونه ی نو مبارک !
شایعه کنید قبل مرگش بهش الهام شده بود میمره
!
از اون دیالوگ هاست که مو به تن سیخ می کنه
هااا !!
هنگام خاک کردنم یک بیل کوچک کنارم بگذارید ،
شاید دلم برایتان تنگ شد !!
و در آخر :
بنویـسید بعد مرگـم روی سـنـگ ... با خطـوط
نـرم و زیــبا و قشــنگ
او خفته است در این گور سرد ... مرگش را دیده
بود در یک پاییز زرد
در 21 سالـگـی مــرد و در X سالـگــی بــه
خـاک سـپــرده شــد
**********************
یکنفر در هـمین نزدیکــی ها
چــیزی
به وسعت یک زنــدگی برایت جا
گذاشته است
خیالـــت راحت باشد
آرام چشمهایت را ببــند
یکنفر برای همه نگرانـــــی
هایت بیــدار است
یکنفر که از همه زیبایی های
دنیــا
تـنهـا تـــو را بـــــاور دارد
...
*******************
دلـــــــم تــــــنــــــگ
شـــــــــده
برای عکس هایی که پاره کردم و سوزانـدمشان...
برای دفتر خاطراتم که مدتهاست دیگر چیزی در آن نمی
نویسم...
حـتـی برای آدمهای حسودی که دورو برم می چرخیدند و
خـیـلـی دیـــرشناختمشان...!
برای بـی خـیـالــی و آرامشی که مدتهاست که دیگر
ندارمش...
خنده هایی که دارم فراموششان می کنم...
...
و برای خودم که حالا دیگـر خیلی عوض شده ام !!!
********************
زن،
چراغ خانه است
می گویند زن، چراغ خانه است.
اما
لابد شنیده اید که در همین راستا، بعضی ها طرفدار
"چلچراغ" شده اند
و بعضی ها هم تمایل به "صرفه جویی در مصرف برق" دارند!
با این حساب می شود این تعاریف
را نیز ارائه داد:
دوست دختر:
چراغ گرد سوز! (در بلاد کفر، آن را GF می
گویند. تحقیقات نشان داده این لغت، مخفف عبارت
Gerdsooz Fitile (فتیله گردسوز) می باشد که در شرایط
اضطراری، روشنایی اندکی می افروزد و خاموش شدنش سه
سوته است و یک فوته!)
معشوق:
لامپ مهتابی! (در راستای رمانتیک بودن قضیه!)
همسر موقت:
لامپ کم مصرف!
همسر دائم:
همان چراغ خانه
همسر مطلقه:
لامپ سوخته!
همسر ایده آل:
چراغ جادو! (هردو افسانه اند!)
و اما شعر مرتبط:
با غول چراغ، آرزویی بکنید
از او طلب فرشته خویی بکنید
یک دانه بس است زن، مگر نشنیدید
خواهشا" در مصرف برق صرفه جویی
بکنید
*****************
اون “میم” مالکیتی که
به آخر اسمم اضافه میکنی
بزرگترین و زیباترین کلمه عاشقانه ایه که
شنیدم
مثلا وقتی میگی
**خانومم**
*************************
کلافه و بی قرارم ، خبری از گذر زمان ندارم !
دستهایم میلرزد ، اینک روز است یا شب ، این را
هم نمی دانم
تنها دردی در سینه دارم و بغضی که گلویم را
می فشارد
تمام وجودم سرد است ، سیاهی لحظه هایم کار
سرنوشت است
من دیوانه چقدر ساده بودم ، من عاشق چقدر
بیچاره بودم
نمیخواستم عاشق شوم ، قلبم اسیر رویاهایم شد
رویاهایی که با تو داشتم ، کاش یاد تو را در
خاطرم نداشتم
خواستم تو را فراموش کنم ، فراموشی را فراموش
کردم
خواستم اشک نریزم ، یک عالمه بغض در گلویم را
جمع کردم
کلافه و بی قرارم ، مثل این است که دیگر هیچ
امیدی ندارم
سادگی من بود که بیش از هرچیزی مرا میسوزاند،
کاش به تو اعتماد نمیکردم ، کاش تو را نمیدیدم
و راه خودم را میرفتم
کاش لحظه ای که گفتی عاشقمی ، معنای عشق را
نمیدانستم
همه جا مثل قلبم دلگیر است ، همه جا مثل
چشمانم خیس است
همه جا مثل غروبها ، مثل پاییز و مثل این
روزها نفسگیر است
همیشه میگفتم بی خیال ، اما اینبار بی خیالی
به من گفت بی خیال
همیشه میگفتم میگذرد میرود ، اما
اینبار گذشت و چیزی از یادم
نرفت
*************************
هرگز گمان نبرده بودم
روزی مرا را به دست باد می دهی
هرگز نخواندم این کتاب بی خط را
در نگاه من این چنین شاد می روی
می روی و هرگز ندیدی که
دلم شکست به دست بی رحمت
هرگز نگفتی این دختر تنها
مرحمی بود به جان پردردت
حتی به خوابم نیامدی هرگز
تا ندانم ریا بود هرچه می گفتی
یاد داری که خاطرت مکدر بود ؟!
برسر همین شانه می خفتی
حالا که رفته ای برو بدرود
ای که بافریب عاشقم کردی
برو که دیگر نمی کنم یادت
تو همان بزرگ مرد نامردی
***********************
همیشه خوابها
از ارتفاع
ساده لوحی خود پرت می شوند و می میرند .
من شبدر چهار
پری را می بویم
که روی گور
مفاهیم کهنه روییده ست
آیا زنی که
در کفن انتظار و عصمت خود خاک شد جوانی من بود ؟
آیا دوباره
من از پله های کنجکاوی خود بالا خواهم رفت
تا به خدای
خوب ، که در پشت بام خانه قدم می زند سلام بگویم ؟
حس می کنم که
وقت گذشته است
حس می کنم که
(( لحظه )) ، سهم من از برگ های تاریخ است
حس می کنم که
میز فاصله کاذبی ست در میان گیسوان
من و دست های
این غریبه غمگین
حرفی به من
بزن
(( آیا کسی
که مهربانی یک جسم زنده را به تو می بخشد
جز درک حس
زنده بودن از تو چه می خواهد ؟
حرفی به من
بزن
من در پناه
پنجره ام
با آفتاب
رابطه دارم .
من چشم میگذارم و تو قایم میشوی
من هنوز روزها را میشمارم
تو پیدا نمیشوی
یا من بازی را بلد نیستم
یا تو جر زدی . . .
******************
دوستی می گفت
خیلی سال پیش که دانشجو بودم، بعضی از اساتید عادت به حضور و غیاب داشتند
تعدادی هم برای محکم کاری دو بار این کار را انجام میدادند، ابتدا و انتهای کلاس ، که مجبور باشی تمام ساعت را سر کلاس بنشینی.
هم رشته ای داشتم که شیفته ی یکی از دختران هم دوره اش بود.
هر وقت این خانم سر کلاس حاضربود، حتی اگر نصف کلاس غایب بودند، جناب مجنون می گفت:
استاد همه حاضرند!
و بالعکس، اگر تنها غایب کلاس این خانم بود و بس، می گفت:
استاد امروز همه غایبند، هیچ کس نیامده!
در اواخر دوران تحصیل ازدواج کردند و دورادور می شنیدم که بسیار خوب و خوش هستند.
امروز خبردار شدم که آگهی ترحیم بانو را با این مضمون چاپ کرده است:
هیچ کس زنده نیست ... همه مردند
*****************
آنقــدر مــــرا سرد
کـــرد ؛
از خــــودش .. از عشـــق
..
کــه حـــالا بــه جـــای
دلبستن ، یــــخ بستــه امـ!
آهــــای !!! روی
احســاســم پــا نگذاریــد ..
لیـــز می خوریــد
.!
******************
زن با وفا
*****************