شعرهای من

 

 

 

خوش به حال باد ...!

گونه هایت را لمس می کند

 

و هیچ کس از او نمی پرسد که با تو چه نسبتی دارد!

کاش مرا باد می آفریدند ...

همانقدر بخشنده و آزاد ...

و کاش قبل از انسان بودنت،

تو را برگ درختی خلق می کردند؛ ...

عشق بازی برگ و باد را دیده ای؟!

در هم می پیچند و عاشق تر می شوند.

به خیالم نطفه ی سیب را به وقت عشق بازی برگ و باد بسته اند...

 

 

امروز

به پایان می رسد

از فردا برایم چیزی نگو !

من نمی گویم " فردا روز دیگری ست "

فقط می گویم

                     " تو روز دیگری هستی "  

تو

        فردایی

 

همان که باید بخاطرش زنده بمانم.

*************************

قشنگِ نازنین من که تو باشی

دیگر از هیچ نگاهِ هراسانی، هراس ندارم

دیگر از این همه هیچ، مکدّر نمی شوم

و دل دلِ قشنگ دوست داشتن را

سر مشق ِ دلها می کنم ...

  *************************

دیریست دلم گرفته باران

اشکم که ز غم سرشته باران

 

چندیست "اسیر دست اویم"

بر لوح دلم نوشته باران!

باران! دل من چو راز دارد،

از او طلب نیاز دارد،

 

آن ماه سفر کرده ی دیروز،

مرغیست خموش و ناز دارد.

باران به دلم غمی نشسته

من بال و پرم. ولی شکسته!

 

باران مه من چه حال دارد؟؟؟

این دل ز تو هم سوال دارد!

باران برِ من ببار باران

از او خبری بیار باران

 

آه ای دل ناصبور، صبری

آرام بمان، قرار قدری...