شعر

این چه دنیای غریبی است میان من  و تو

شاید از جنس نگاه است جهان من و تو

رشک عالم شده آغوش من و قامت تو

خون به پا ساخته این تیر و کمان من وتو

تو و آن گوشه غربت، من و این کنج خراب

این بلا چیست که افتاده به جان من و تو؟

چنگ انداخته در زلف درختان از درد

خسته از سوگ بهار است خزان من و تو

گرچه از جنس جهانی متفاوت شده ایم

باز دنیای غریبی است میان من و تو

******************************************************

تا صبحدم به یاد تو شب را قدم زدم               

آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم

با آسمان مفاخره کردیم تا سحر                    

او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم

او با شهاب بر شب تب کرده خط کشید          

من برق چشم ملتهبت را رقم زدم

تا کورسوی اخترکان بشکند همه                   

از نام تو به بام افق ها، علم زدم

با وامی از نگاه تو خورشیدهای شب             

نظم قدیم شام و سحر را به هم زدم

هر نامه را به نام و به عنوان هرکه بود                      

تنها به شوق از تو نوشتن قلم زدم

تا عشق، چون نسیم به خاکسترم وزد             

شک از تو وام کردم و در باورم زدم

از شادی ام مپرس که من نیز در ازل             

همراه خواجه قرعه قسمت به غم زدم

شعر

نیمه شب آواره و بی حس و حال
در سرم سودای جامی بی زبان

پرسه ای آغاز کردیم در خیال
دل به یاد آورد ایام وصال

از جدایی یک دو سالی میگذشت
یک دو سال از عمر رفت و برنگشت

دل به یاد آورد اول بار را،خاطرات اولین دیداررا
آن نظر بازی، آن اسرار را، آن دو چشم مست آهووار را

همچو رازی مبهم و سربسته بود
چون من ا زتکرار، او هم خسته بود

آمد و هم آشیان شد با من ، او
همنشین و همزبان شد با من، او

خسته جان بودم که جان شد با من، او
ناتوان بودم، توان شد با من، او

دامنش شد خوابگاه خستگی
اینچنین آغاز شد دلبستگی

وای از آن شب زنده داری تا سحر
وای از آن عمری که با او شد بسر

مست او بودم، زدنیا بی خبر
دم به دم این عشق میشد بیشتر

آمد و در خلوتم دمساز شد
گفتگو ها بین ما آغاز شد

گفتمش در عشق، پابرجاست دل
گرگشایی چشم دل، زیباست دل

گر تو زورق بان شوی، دریاست دل

بی تو شام بی فرداست ، دل

دل زعشق روی تو حیران شده
در پی عشق تو، سرگردان شده

گفت: در عشقت وفادارم، بدان
من تو را بس دوست میدارم، بدان

شوق وصلت را بسر دارم، بدان

چون تویی مخمور،‌خمارم بدان

با تو شادی میشود غمهای من
با تو زیبا می شود فردای من

گفتمش عشقت به دل افزون شده
دل زجادوی رخت، افسون شده

جز تو هر یادی به دل مدفون شده

عالم از زیباییت مجنون شده

بر لبم بگذاشت لب، یعنی خاموش
طعم بوسه از سرم برد عقل و هوش

در سرم جز عشق او، سودا نبود
بهر کس جز او در این دل جا نبود

دیده جز بر روی او بینا نبود

همچو عشق من، هیچ گل زیبا نبود

خوبی او شهره آفاق بود
در نجابت، در نکوهی طاق بود

روزگار اما وفا با ما نداشت
طاقت خوشبختی ما را نداشت

پیش پای عشق ما، سنگی گذاشت

بی گمان از مرگ ما، پروا نداشت

آخر این قصه هجران بود و بس
حسرت و رنج فراوان بود و بس

یار ما را از جدایی غم نبود
در غمش مجنون عاشق کم نبود

برسر پیمان خود محکم نبود

سهم من از عشق جز ماتم نبود

 
با من دیوانه پیمان ساده بست
ساده هم آن عهد و پیمان را شکست

بی خبر پیمان یاری را گسست

این خبر ناگاه پشتم را شکست

آن کبوتر عاقبت از بند رست

رفت و با دلداری دیگر عهد بست

با که گویم اینکه همخون من است
خصم جان و تشنه خون من است

بخت بدبین وصل او قسمت نشد
این گدا، مشمول آن رحمت نشد
آن طلا حاصل به این قیمت نشد

عاشقان را خوشدلی، تقدیر نیست
با چنین تقدیر بد، تدبیر نیست

از غمش با دود و دم همدم شدم
باده نوش غصه او، من شدم
مست و مخمور و خراب از غم شدم
ذره ذره آب گشتم، کم شدم

آخر، آتش زد دل دیوانه را
سوخت بی پروا، پر پروانه را

عشق من، از من گذشتی، خوش گذر
بعد از این حتی تو اسمم را نبر
خاطراتم را تو بیرون کن زسر
دیشب از کف رفت،‌فردا را نگر

آخر این یکبار از من بشنو پند
بر من و بر روزگارم دل مبند

عاشقی را دیر فهمیدی، چه سود؟
عشق دیرین گسسته تار و پود
گرچه آب رفته بازآیدبه رود
ماهی بیچاره اما مرده بود

بعد از این هم آشیانت، هرکس است
باش با او، یاد تو ما را بس است

شعر

 

زندگی بدون آزادی به جسمی بی روح می ماند، آزادی بدون اندیشه به روحی آشفته حال. 

زندگی، آزادی و اندیشه هر سه یک چیزند، و همیشه پاینده اند و نمی میرند. 

  

برنده و بازنده 

وقتی برنده ای مرتکب اشتباه می شود، 

می گوید: " اشتباه کردم " 

وقتی بازنده ای مرتکب اشتباه می شود، 

می گوید: 

" تقصیر من نبود " 

  

دعاهای تنهایی 

خدایا! 

ذهنم پریشان است، 

قلبم بی قرار است، 

افکارم شوریده اند و 

درمانده ام. 

پس رشته زندگی ام را 

به دست های امن تو می سپارم 

آن گاه توفان می خوابد 

و آرامش تو، حکمفرما می شود.

متن آهنگ دیگه میرم از مهدی اصیلی

خداحافظ از اینجا که پر از غمه خسته شدم میخوام برم 

قلبمو که دادم به تو دیگه باید پس بگیرم 

موندن هرگز خداحافظ 

دیگه میرم 

اگه یه روز دردای دنیا بریزه تو قلب من 

ستاره ها خاموش بشن تو آسمون شب من 

من میمیرم دیگه میرم 

خداحافظ دیگه رفتم پایان ثانیه منم 

هر جای ساعت ببینم عقربه هاشو میشکنم 

حتی نشد واسه یه بار من بدیهاتو خوب کنم 

خورشیدو کشتم تادیگه خودم به جات قربون کنم 

دل میسوزه ازم نخواه بیشتر از این اسیر این قفس باشم 

هیچی نمونده از دلم خاکستر دو آتیشم 

ریزه ریزه دل میسوزه 

خسته شدم دلم گرفته این روزا غم خونه کرده تو صدام 

بارون غصه انگاری میباره تو ترانه هام 

عاشق بودم خسته شدم 

خسته شدم دیگه میرم گریه نکن 

دل بیا بریم از عشق دیگه نگی 

درد عشقی که کشیدی جز خدا به کسی نگی 

دل بیا بریم از عشق دیگه نگی 

درد عشقی که کشیدی جز خدا به کسی نگی 

خداحافظ

خداحافظ گل لادن .تموم عاشقا باختن
ببین هم گریه هام از عشق .چه زندونی برام ساختن

خداحافظ گل پونه .گل تنهای بی خونه
لالایی ها دیگه خوابی به چشمونم نمی شونه
یکی با چشمای نازش دل کوچیکمو لرزوند
یکی با دست ناپاکش گلای باغچمو سوزوند

تو این شب های تو در تو . خداحافظ گل شب بو
هنوز آوار تنهایی داره می باره از هر سو

خداحافظ گل مریم .گل مظلوم پر دردم
نشد با این تن زخمی به آغوش تو برگردم
نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم
از این فصل سکوت و شب غم بارونو بردارم

نمی دونی چه دلتنگم از این خواب زمستونی
تو که بیدار بیداری بگو از شب چی می دونی
تو این رویای سر دم گم .خداحافظ گل گندم
تو هم بازیچه ای بودی . تو دست سرد این مردم

خداحافظ گل پونه . که بارونی نمی تونی
طلسم بغضو برداره .از این پاییز دیوونه خداحافظ