دنبال من می گردی و حاصل ندارد

دنبال من می گردی و حاصل ندارد

 

موجی که عاشق می شود ساحل ندارد

 

باید ببندم کوله بار رفتنم را

 

مرغ مهاجر هیچ جا منزل ندارد

 

من خام بودم ، داغ دوری پخته ام کرد

 

یک عمر پایت سوختم ، قابل ندارد

 

من عاشقی کردم تو اما سرد گفتی

 

از برف اگر آدم بسازی دل ندارد

 

باشد ولم کن با خودم تنها بمانم

 

دیوانه با دیوانه ها مشکل ندارد

 

شاید به سرگردانی ام دنیا بخندد

 

موجی که عاشق می شود ساحل ندارد

دلم آواره میشود

چیزی بگو خیال من آشفته تر شود
چیزی شبیه شعر دلم زیروبر شود

چیزی شبیه عطر حضور همیشه ات
از خاطرات دور ولی ساده تر شود

خواندم حضور چشم تو اینجا همیشگی است
خوش دارم این خیال کمی تازه تر شود

تکراربی نهایت یک راه بی تو هیچ
حالا خیال کن پای دلم خسته تر شود

ترسیده ام زهای وهوی غریب غریبه ها
ترسم صدای آشنای تو هم دورتر شود

عمری گریخته ام از چند و چون عشق
ترسم که سعی دل به نگاهت هدر شود

من بین ماندن و رفتن عجیب حیرانم
شعری بخوان که رفتن دل سخت تر شود

من خوب می شناسمت از لحن واژه ها
ترسم دلم نبینی و آواره تر شود

در جستجوی عشق

از خانه بیرون می زنم اما کجا امشب !
شاید تو می خواهی مرا در کوچه ها امشب؟

پشت ستونِ سایه ها روی درختِ شب
می جویم اما نیستی در هیچ جا امشب

می دانم آری نیستی اما نمی دانم
بیهوده می گردم به دنبال ات چرا امشب؟

هرشب تو را بی جستجو می یافتم اما
نَگذاشت بی خوابی به دست آرِم تو را امشب

ها....سایه ای دیدم! شبیه ات نیست اما حیف
ای کاش می دیدم به چشمانم خطا امشب

هر شب صدایِ پایِ تو می آمد از هر چیز
حتی ز برگی هم نمی آید صدا امشب

امشب زپشت ابرها بیرون نیامد ماه
بشکن قُرق را ماه من بیرون بیا امشب

گشتم تمام دنیا را یک نَفَس هم نیست
شاید که بخشیدند دنیا را به ما امشب

طاقت نمی آرم تو که می دانی از دیشب
باید چه رنجی برده باشم بی تو تا امشب

ای ماجرای شعر و شبهای جنون من
آخر چگونه سر کنم بی ماجرا امشب؟

آواز غم

دیشب دوباره گریه امان مرا برید
دیشب دوباره عکس تو طعم مرا چشید
دیشب دلم گرفت به یاد تو سوختم
دیشب دوباره ماه صدای مرا شنید

دیشب غم تو باز امان مرا ربود
دیشب میان خلوت من هیچکس نبود
دیشب ستاره را ز دل شب، نسیم کند
دیشب نسیم، داغ مرا تازه تر نمود

دیشب هزار خاطره از ذهن من گذشت
دیشب به زور دست مرا چشم خواب بست
دیشب دوباره زلف تو در مشت باد بود
دیشب به روی قلب من آوار غم نشست

دیشب خدا نبود، گمانم که خواب بود
دیشب تو مال من شدی اما سراب بود
دیشب تمام ثانیه ها بوی مرگ داشت
دیشب سوال بی تو چرا؟ بی جواب بود

دیشب محال بود که بی گریه سر شود
دیشب قرار بود که عکس تو تر شود
دیشب شبی به رنگ شب پیش و پیش تر
دیشب نشد که بی تو شب من سحر شود

دیشب به یاد تو دلم آتش گرفت باز
دیشب تو یا خیال، من و چشم نیمه باز
دیشب کسی به سوی تو گویا اشاره کرد
دیشب مرا هوای تو دیوانه کرد باز

دیشب گذشت، با غمت امشب چه میکنم؟
دیشب و هرشب از تو دلی تازه میکنم
دیشب بهانه بود، من هر شب پرم ز عشق
دیشب ولی ندید کسی من چه میکنم

تو را دوس دارم

تو را به جای همه آنانی که نشناختم دوست دارم .
تو را به جای همه روزگارانی که نمی زیستم دوست دارم .
برای خاطر عطر نان گرم
و برفی که آب می‌شود
و برای نخستین گل‌ها
تو را به خاطر دوست داشتن دوست دارم .
تو را به جای همه کسانی که دوست نمی‌دارم دوست می‌دارم .
بی تو جز گستره‌ یی بی‌کرانه نمی‌بینم
میان گذشته و امروز.
از جدار آیینه‌ی خویش گذشتن نتوانستم
می‌بایست تا زندگی را لغت به لغت فرا گیرم
راست از آن گونه که لغت به لغت از یادش می‌برند.
تو را دوست می‌دارم برای خاطر فرزانه‌گی‌ات که از آن من نیست
به رغم همه آن چیزها که جز وهمی نیست دوست دارم
برای خاطر این قلب جاودانی که بازش نمی‌دارم
می‌اندیشی که تردیدی اما تو تنها دلیلی
تو خورشید رخشانی که بر من می‌تابی هنگامی که به خویش مغرورم
سپیده که سر بزند
در این بیشه‌زار خزان زده شاید گلی بروید
شبیه آنچه در بهار بوئیدیم