شعر

حرفهای تو زخم زبون

نگاه تو به این و اون

یه روز میگی برو نباش

یه روز میگی پیشم بمون

خوب می دونی دوست دارم

سر به سر دلم نذار

یا تو بمون تو قصه هام

یا برو ، اسممو نیار

یه روز میگی دوستم داری

یه لحظه آروم نداری

فرداش با من قهر می کنی

کاری به کارم نداری

آخ چی می شد با دل من نامهربونی نکنی

همه اش به من وعده ندی

شیرین زبونی نکنی

خوب می دونی دوست دارم

سر به سر دلم نذار

یا تو بمون تو قصه هام

یا برو ، اسممو نیار

**************************

آن کس که می گفت دوستم دارد عاشقی نبود که به شوق  من آمده باشد . رهگذری بود که روی  برگهای خشک پاییزی راه می رفت و و صدای خش خش برگها همان آوازی بود که من گمان می کردم میگوید : می گوید دوستت دارم . . . ما لحظات را صپری کردیم  تا به خوشبختی برسیم دریغ که خوشبختی لحظاتی بود که سپری کردیم .

********************

کشور سازنده گوشی خود، مزایا و معایب آن را بدانید

کشور سازنده گوشی خود، مزایا و معایب آن را با تایپ کردن دستور ذیل بدانید

# 6 0 # *

After you enter the code you will see a new code contain 15 digits: 

بعد از تایپ دستور فوق شما یک عدد 15 رقمی به شکل ذیل مشاهده خواهید کرد

43 4 5 6 6 1 0 6 7 8 9 4 3 5

- IF the digit number Seven & Eight is 02 or 20 that mean it was Assembly on Emirates which is very Bad quality :(

-اگر ارقام هفتم و هشتم 02 یا 20 بود به این معنی می باشد که گوشی مونتاژ کشور امارات و کیفیت آن خیلی بد می باشد.

- IF the digit number Seven & Eight is 08 or 80 that mean it¢s manufactured in Germany which is not bad

-اگر ارقام هفتم و هشتم 08 یا 80 بود به این معنی می باشد که گوشی مونتاژ کشور آلمان و کیفیت آن بد نیست.

- IF the digit number Seven & Eight is 01 or 10 that mean it¢s manufactured in Finland which is Good

-اگر ارقام هفتم و هشتم 01 یا 10 بود به این معنی می باشد که گوشی مونتاژ فنلاند می باشد و کیفیت آن خوب است.

- IF the digit number Seven & Eight is 00 that mean it was manufactured in original factory which is the best Mobile Quality...

-اگر ارقام هفتم و هشتم 00 بود به این معنی می باشد که گوشی مونتاژ کارخانه سازنده و اصلی و دارای بهترین کیفیت می باشد.

- IF the digit number Seven & Eight is 13 that mean it was Assembly on Azerbaijan which is very Bad quality and very dangerous for health!!!

-اگر ارقام هفتم و هشتم 13 بود به این معنی می باشد که گوشی مونتاژ کشور آذربایجان و کیفیت آن خیلی بد می باشد و برای سلامتی خطر دارد.

به نام تنها مکانیک قلبهای تصادفی

به نام تنها مکانیک قلبهای تصادفی

 

 

چشمانت را برای زندگی می خواهم اسمت را برای دلخوشی می خوانم

 

 دلت را برای عاشقی می خواهم صدایت را برای شادابی می شنوم

 

دستت را برای نوازش و پایت را برای همراهی می خواهم

 

خیالت را برای پرواز می خواهم و خودت را نیز برای پرستش

 

عاشقی را شرط اول ناله وفریاد نیست تا کسی از جان شیرین نگذرد فرهاد

 

 نیست عاشقی مقدورهر عیاش نیست غم کشیدن صنعت نقاش نیست

 

انقدر برایت در زمین ستاره کاشته ام که ابرها هم رو سفید شده اند !زیبا

 

چشمهای بارانیم پر از دلواپسی است دلم تنگ است حواسم پرت تو باز هم

 

 میگویی حوصله کن انقدر برایم نوشته ای حوصله کن نازک من که دیگر

 

باورم شده دوستم داری

چنان دلگیرم از دنیا، که خود را هم نمی خواهم به این زخم دل خونین دگر

 

مرهم نمی خواهم همه نامهربانانند در این دنیای پرتزویر چنین شد حاصل

 

عمرم...که جز مرگم نمی خواهم

اسامی زوج های هنرمند ایرانی

اسامی زوج های هنرمند ایرانی

ازدواج ستاره های هنری در تمام دنیا بسیار جذاب و خبر ساز است و در ایران نیز معرفی زوجهای هنری ایرانی هم برای دوستداران هنر خالی از لطف نیست.

نیما فلاح - سحر ولد بیگی
علی دهکری - آفرین چیت ساز
حسن پورشیرازی - مهنار افضلی
حمید سمندریان - هما روستا
محد رضا شریفی نیا - آزیتا حاجیان
علی مصفا - لیلا حاتمی
یوسف مرادیان - سار خوئینی ها
مهدی هاشمی - گلاب آدینه
امین حیایی - نیلوفر خوش خلق
بهرام بیضایی - مژده شمسایی
بهزاد فراهانی - فهیمه رحیم نیا
مجید جعفری - اکرم محمدی
نیما بانکی - لیلی رشیدی
احمد حامد - فاطمه معتمد آریا
جمشید جهانزاده - فرزانه نشاط خواه
عزیز ساعتی - میترا محاسنی
آتش تقی پور - شهین علیزاده
بهروز بقایی - پرستو گلستانی
رفیع پیتز - آتنه فقیه نصیری
هادی مرزبان - فرزانه کابلی
جلال مقامی - ر فعت هاشم پور
مهرداد شکرابی - عاطفه رضوی
عبدالرضا گنجی - فاطمه گودرزی
فریبرز کامکاری - الهام پاوه نژاد
اصغر همت - افسر اسدی
محمد رحمانیان - مهتاب نصیر پور
علی اسیوند - حمیرا ریاضی
داوود رشیدی - احترام برومند
امین تارخ - منصوره شادمنش
جهانگیر کوثری - رخشان بنی اعتماد
پیام صابری - زیبا بروفه
بهمن زرین پور - مینا جعفرزاده
پیمان قاسم خانی - بهاره رهنما
امیر جعفری - ریما رامین فر
عباس صالحی - رزیتا غفاری
سعید تهرانی - لادن طباطبایی
محمود پاک نیت - مهوش صبر کن
جمشید آهنگرانی - منیژه حکمت
حسن جوهرچی - مهناز بیات
اتیلا پسیانی - فاطمه تقوی
حسین عرفانی - شهلا ناظریان
اسماعیل ریاحی - شهلا ریاحی
شهرام اسدی - لادن مستوفی
محسن مخملباف - مرضیه مشگینی
بهروز افخمی - ناهید طلوع
فرخ نعمتی - سهیلا رضوی
کیومرث پوراحمد - مهرانه ربی
میر ولی ا.... مدنی - رویا تیموریان
فرشید نوابی - الهام چرخنده
مرحوم فیروز بهجت محمدی - آزیتا لاچینی
معسود جعفری جوزانی - فهیمه سرخابی
نجف دریا بندری - فهیمه راستکار
سروش خلیلی - فاطمه دانش زاد
حمید فرخ نژاد - فروزان جلیلی فر
غلامرضا آزادی - فریال بهزاد
ابوالفضل جلیلی - مریم اشرفی ( عکاس )
محمود کریمی حکاک - یاسمین ملک نصر
بابک نوری - هاله ارجمند کرمانی
شاهرخ فروتنیان - افسانه چهره آزاد
فرشید رحیمیان - کتایون ریاحی
ناصر هاشمی - سیما تیرانداز

تاریخچه سوتین یا کرست

تاریخچه سوتین یا کرست

امروزه استفاده از کرست یا "سوتین" چنان عادی است که شاید هیچ وقت از خود نپرسیده باشید چه زمانی اولین کرست به وجود آمد؟ یا در طی زمان چه تغییراتی کرده است. تاریخچه پیدایش  تحول کرست، داستانی جالب است. شاید باور نکنید اما دو هزار و پانصد سال پیش از میلاد مسیح زنان جنگجوی مینوا، ساکن جزیره کرت در یونان، جامه کرست‌مانندی بر تن می‌کردند که پستان‌ها را بالا می‌برد و آن‌ها را در معرض دید قرار می‌داد. اولین سینه‌بند، پانصد سال بعد به وجود آمد. این جامه، در جلو و تا کمر باز بود و سینه‌ها را نمی‌پوشاند. نوارهای باریک چرمی دور کمر بسته می‌شد تا پستان‌ها را گرد نشان دهد. از 450 پیش از میلاد مسیح تا 285 پس از میلاد مسیح، یونانیان سینه‌بندی می‌پوشیدند که بالای پستان‌هایشان گره می‌خورد، اما آن‌ها را نمی‌پوشاند. از آن جایی که در آن زمان پوشیدن سینه‌بند ممنوع بود، زنان از نوارهای پارچه‌ای باریکی استفاده می‌کردند که دور پستان‌ها پیچیده می‌شد تا هنگام راه رفتن، تکان نخورند. زنان رومی همین سینه‌بند را از یونانیان گرفتند اما اسم آن را تغییر دادند. آنان دو نوع کرست داشتند، یک نوع که برای جلوگیری از رشد پستان‌ها بود و توسط دختران جوان استفاده می‌شد و نوعی دیگری که برای پوشاندن پستان‌های بزرگ به کار می‌رفت. در قرن سیزدهم زنان لباس‌زیرهای کوتاهی می‌پوشیدند که پستان‌ها را صاف می‌کرد. کمر دامن‌ها هم تا بالای خط کمر بالا رفته بود تا معده برآمده به نظر آید و پستان‌ها، نگاه‌ها را به خود جلب نکنند. در قرن سیزدهم برای اولین بار در ویترین کرست‌فروشی‌ها نوشته می‌شد: "بزرگ‌ترها را می‌پوشاند، کوچک‌ها را نگاه می‌دارد و شل‌ها را سفت می‌کند." در قرن چهاردهم، زیرپیراهن‌هایی پوشیده می‌شد که سینه‌ها باز هم صاف‌تر به نظر آیند. علاوه بر آن، دامن‌ها، پهن شده و یقه‌ها، بلند و چین‌دار شده بودند. در این قرن برای بالا نگاه داشتن سینه‌ها از کمربند استفاده می‌شد اما همه این کار را نمی‌کردند، چون استفاده از آن‌ در برخی از نواحی فرانسه ممنوع بود. در زمان چارلز هفتم بالاتنه با یک شال سه گوش و تورهای آهارزده پوشانده می‌شد. در آن زمان، کرست‌ها خیلی تنگ بودند و برای سلامت زنان ضرر داشتند. در دهه 1550 میلادی زنان با انوع کرست‌های ساخته شده از استخوان نهنگ و میله‌های فولادی شکنجه می‌شدند. مروج این کرست‌ها، کاترین دو مدیسی، زن هانری دوم، پادشاه فرانسه بود که داشتن "کمر پهن" را در دربار ممنوع کرد. این کرست‌ها سفت بودند و برای بستن آن‌ها باید تلاش زیادی می‌شد. این کرست‌ها چنان سفت بسته می‌شدند که گاهی دور کمر کمتر از خود را در معرض شکنجه کرست‌های ساخته شده از استخوان نهنگ و میله‌های فلزی قرار دادند. کرست‌های فولادی به زن هانری دوم شاه فرانسه نسبت داده می‌شود، کاترین دو مدیسی که "کمرهای پهن" را در میان ندیمه‌های دربار ممنوع کرده بود. کرست‌ها سفت بودند و بستن آن‌ها به تلاش زیادی نیاز داشت و گاهی دور کمر را به کم‌تر از 25 سانتی‌متر می‌رساند. این نوع کرست تا 350 سال بعد به حیات خود ادامه داد. در قرن پانزدهم، پستان‌ها دوباره به مرکز توجه تبدیل شدند. زیرجامه‌ها، قسمت زیرین و نوک پستان‌ها را می‌پوشاندند، اما بالای پستان برهنه و برآمده بود. در دوره رنسانس زنان قفسه سینه خود را با پارچه و دستمال‌های ابریشمی پر می‌کردند و آن‌ها را به هم گره می‌زدند تا یک خط سینه زیبا درست کنند. اما، از آن جایی که دستمال‌ها به جایی بند نبودند، گاهی منظره خنده‌داری درست می‌کردند. در دهه 1820 ابزار "کرست‌پوشی" اختراع شد که زنان را قادر می‌ساخت با کمک یک قرقره و بدون نیاز به خدمتکاران خود را در کرست‌هایشان بچپانند. کرست‌ها در آن زمان از استخوان نهنگ، آهن یا کرباس آهاردار ساخته می‌شدند. از سال 1850 تا 1860 کرست از مد افتاد. اما در دهه 1860 کرست، انتقام‌جویانه بازگشت. کرست‌های آن زمان چنان سفت بودند که کمر را باریک می‌کرد و قفسه سینه و ارگان‌های درونی بدن را از شکل می‌انداخت. به دنبال آن بحث درباره خطر کرست برای سلامتی آغاز شد. در سال 1889، کرست دیگری اختراع شد به نام "آسایش". تفاوت مهم این لباس شبیه "بیکینی عهد ویکتوریایی" با کرست‌های آن زمان در آن بود که پستان‌ها به جای آن که مثل کرست‌های سنتی از پایین به بالا هل داده شوند به وسیله شانه‌ها نگاه داشته می‌شدند. اگر چه این کرست در "دپارتمان پاریس" در سال 1889 به عنوان وسیله‌ای سالم شناخته شد، اما گسترش زیادی نیافت. در سال 1893 ماری توکک "پستان‌بند" را به ثبت رساند. این لباس شامل دو کیسه مجزا برای هر پستان بود و بندهایی که از روی شانه‌های می‌گذشتند و با قلاب بسته می‌شدند. این اولین طراحی مشابه با کرست‌های دوران مدرن بود. در سال 1912 برای نخستین بار کلمه "پستان‌بند" در فرهنگ لغت آکسفورد آورده شد. در سال 1913 مری پلپ جاکوب از چهره‌های معروف نیویورک که از پوشیدن کرست‌های سنگین زیر لباس شب کاملاً نویش خسته شده بود، به کمک خدمتکارش، با استفاده از دستمال و روبان و سیم، کرستی اختراع کرد که پشت نداشت و با کمال تعجب، همان شب چندین سفارش دریافت کرد. مری پلپ جاکوب پس از توجه فوق‌العاده دوستانش این کرست را به ثبت رساند. این نوع پستان‌بند بسیار سبک بود و سینه‌ها وضعیت طبیعی خود را حفظ می‌کردند. اما این کرست هم سینه‌ها را صاف نشان می‌داد. جاکوب پس از مدتی از کار در شرکت "پستان‌بندهای بدون پشت" خسته شد و آن را به کمپانی کرست وارنر برادرز به مبلغ 1500 دلار فروخت. مپانی وارنر در سی سال بعد بیش از 15 میلیون دلار سود از این کرست‌ها درآورد. جنگ جهانی اول زنان را واداشت به بازار کار بروند. بسیاری از آنان به کار در کارخانه‌ها پرداختند و استفاده از کرست‌ دشوار بود. "هیئت صنایع جنگی آمریکا" در سال 1917 از زنان خواست تا از خریدن کرست خودداری کنند تا مصرف فلز کاهش یابد. به گفته منابع تا 28000 تن آهن از این طریق جمع شد، یعنی مقداری "کافی برای ساختن دو ناو جنگی". در دهه 1920 کرست دوباره رواج یافت و طی دهه 1920 استفاده از آن آغاز شد. این عصر "فلاترها" (زنان جوانی که دامن کوتاه می‌پوشیدند، موهایشان را کوتاه می‌کردند، موزیک جاز گوش می‌کردند، سیگار می‌کشیدند و مشروب سنگین می‌نوشیدند و آرایش غلیظ می‌کردند و رابطه جنسی غیر جدی برقرار می‌کردند) بود و قیافه پسرانه بدون پستان مد بود. وارنر یک پستان‌بند سفت صاف عرضه کرد که به جای نگاه داشتن پستان‌ها، آن‌ها را صاف جلوه می‌داد. در اواخر دهه 1920 شرکت‌های کرست دوزی شروع به دوخت کرست‌هایی کردند که به هم وصل بودنند و دارای کاسه‌هایی در ابعاد مختلف بودند. در دهه 1930 بود که این شکل پذیرفته شد و کرست‌ها از "پستان‌صاف‌کن‌ها" به "پستان‌بندها" تغییر شکل دادند.در دهه 1930 مد بعدی کرست‌های نوک‌دار سفتی بودند که شکل پستان‌ها را حفظ می‌کردند. به دنبال آن کرست‌هایی آمد که دارای بالشتک‌هایی بودند تا پستان‌ها پرتر به نظر آیند. زیر این پستان‌بندها، فنر بود تا سینه‌ها را بالا نگاه دارند. در سال 1935 وارنر سیستم سایزبندی کاسه کرست (از آ تا د) را به وجود آورد که هنوز هم در سراسر دنیا توسط کرست‌سازان رعایت می‌شود. در فاصله سال‌های 1945 – 1941 مواد مورد استفاده برای کرست (پنبه، لاستیک، ابریشم و فولاد) کمیاب شد و کرست‌سازان به پارچه‌های مصنوعی روی آوردند. اولین بیکینی در سال 1946 در پاریس عرضه شد. دهه 1960، دهه رشد جنبش رهایی زنان بود که کرست را نماد همرنگی با جماعت و بندگی می‌دانست و تظاهرات کرست‌سوزان به راه می‌انداخت. جنبش هیپی‌ها و عشق آزاد کرست را کنار گذاشت. پس از دهه 1960 نیاز به کرست دوباره پدیدار گشت. با پیشرفت در تولید و تکنولوژی از دهه 1960 به بعد مواد مورد استفاده برای ساخت کرست‌ها سبک، مقاوم‌ و الاستیک شد. اکنون زنان برای هر فعالیت و هر محیط و در هر سنی و مرحله‌ای از زندگی از کرست خاصی استفاده می کنند، یا اصولاً استفاده نمی نکنند. می‌بینید که کرست راه درازی را پیموده است تا به شکل کنونی خود درآمده است.