عشق واقعی وجود داره؟

نمیدونم از کجا شروع کنم قصه تلخ سادگیمو

نمیدونم چرا قسمت میکنم روزهای خوب زندگیمو

چرا توی اول قصه همه دوستم می دارن

وسط قصه میشه سربه سر من میزارن

تا می خواد قصه تمام شه همه تنهام میزارن

میتونم مثل همه دو رنگ باشم دل نبازم

میتونم مثل همه یه عشق بادی بسازم

تا با یک نیش زبون بترکه و خراب بشه

تا بیان جمعش کنن حباب دل سراب بشه

میتونم بازی کنم با عشق و احساس کسی

میتونم درست کنم ترس دل و دلواپسی

میتونم دروغ بگم تا خودمو شیرین کنم

میتونم پشت دل ها قایم بشم کمین کنم

ولی با این همه حرف ها باز من مثل اون ها

یه دروغگو میشم همیشه ورد زبون ها...

یه نفر پیدا بشه به من بگه چه کار کنم؟

با چه تیری اونی که دوستش دارم شکار کنم؟

من باید از کجا بفهمم چه کسی دوستم داره؟

توی دنیا اصلاً عشق واقعی وجود داره؟