شعرهای من

هرگز به کسى که براى احساس تو ارزش قایل نیست دل نبند،

به خودت بیاموز هرکسى ارزش ماندن در قلب تو را ندارد

اشک از دوریست

سکوت از تنهایى

لبخند از مهربانى

پیام دادن از دلتنگى

غصه ازحنجره ایست،که گره خورده به بغض،

یک طرف خاطره ها،یک طرف فاصله ها،درهمه آوازها،

حرف آخرزیباست،آخرین حرف تو چیست،

تابه آن تکیه کنم؟حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست.

.

سکوتم را دوست دارم زیرا در آن هزاران فریاد نهفته است

و تو اى مهربان! فریادم را از سکوتم و از چشمان خسته ام بخوان و مرا یارى کن.

منم دلتنگ رویت دلم آید به سویت چه کرده با دل من که کرده آرزویت

.

بعد از این عشق به هر عشق جهان میخندم

هر که آرد سخن دل به میان میخندم

خنده تلخ من از گریه غم انگیزتر است

کارم از گریه گذشته است که بدان میخندم

.

خواستم از عشق برات بگم گفتم مى دونى ،

خواستم از غم برات بگم گفتم مى دونى ،

حالا از ته قلبم مى گم دوستت دارم چون نمى دونى.

اگه میدونستی چقدر دوستت دارم هرگز قلبم را نمی شکستی،

گرچه خانه ی شیطان شایسته ی ویرانی ست

از آدما دلم شکست واسه همیشه

دلم میخواد دعا کنم اما نمیشه 

دوسش داشتم دوسش، قد نفس هام 

بدون اون نمیتونم من خیلی تنهام

نازی که ز لبخند گل یاس هویداست

زیبائی عشق است که در چشم تو پیداست . . .

من از خاری که در بالای دیوار است دانستم

که ناکَس کَس نمیگردد بدین بالا نشستنها

موجم کردی که بی قرارت باشم ، ابرم کردی که اشک بارت باشم

در سکوت گل جلوه نمودی تا من ، چون خار همیشه در کنارت باشم . . .

ای دوست گلی به یادگار بفرست ، گر لایق گل نیستم خار بفرست


از بهر خدا ، نه از بهر دلت ، من پیامی داده ام تو جوابی بفرست !

نه گل خواهد ز بوستان ها جدائی ، نه دل دارد خیال بی وفائی

ولیکن چرخش چرخ ستمگر زند بر هم رسوم آشنائی . . .