خنده دار است بخند . . .

به چه می خندی تو ؟ 

به چه می خندی تو ؟ 

به دل ساده ی من می خندی که دگر تا به ابد نیز به فکر خود نیست ؟ 

 یا به افسونگری چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد ؟ به نگاهم که چه مستانه تو را باور کرد ؟ 

 به چه می خندی تو ؟ یا به پیروزی خویش؟ به شکست دل من؟ به چه چیز؟ به مفهوم غم انگیز جدایی؟

                                                               

 

دیگر نمیتوانم متن های طولانی را

 

                              تا آخرش بخوانم

 

                              تقصیر خودت بود

 

                                     آمدی

 

                                   رفتی  ...

 

                              به هر چه کوتاه

  

                                عادتم دادی  ...

   

شعرهای من

---

" قد آغوشت نمیشود "

دنیا هر چقدر هم کش بیاید...

قد آغــــوش تو و

خـلـسه میان بــازوانــت

نـــمیشـــود

 

---

" حواسم نبود "

خودم را به شادیِ تو فروختم

و

...حواسم نبود که

حواست به بهایِ من نیست

حال

خیالت را می فروشم تا

خودم را پس بگیرم

 

---

" خدایا ...... "

خدایا ! کودکان گل فروش را می بینی ؟

مردان خانه به دوش...

دخترکان تن فروش ...

مادران سیاه پوش...

واعظان دین فروش ...

محرابهای فرش پوش...

پسران کلیه فروش ...

همه را می بینی و باز هم

 

 برای قضا شدن نمازمان خط و نشان می کشی !!

 

---

" حال خوبی ندارم "

حالم گرفته از این شهر

که آدمهایش همچون هوایش

ناپایدارند...........

گاه آنقدر پاک که باورت نمی شود

گاه چنان آلوده که نفست می گیرد

 

---

" باز به تو نمی رسم !! "

در رویاهایم

هر چقدر هم که می دوم

باز به تو نمی رسم !!

تو از دور مرا صدا میزنی که بیا !

من می دوم و فاصله ها هنوز برجاست .....

لعنت بر آنکه دایره را شناخت !!!

هنوز دوستت دارم

روزگاری در گوشه ای از دفترم نوشته بودم..

تنهائی را دوست دارم چون نیست بی وفا .

تنهائی را دوست دارم چون تجربه اش  کرده ام..

تنهائی رادوست دارم چون عشق دروغین درآن نیست.
تنهائی را دوست دارم چون خدا هم تنهاست..

تنهائی رادوست دارم چون در خلوت وتنهائیم در انتظار خواهم گریست وهیچ کس  اشکهایم را نمیبیند..

اما از روزی که تو رادیدیم نوشتم..

ازتنهائی بیزارم چون تنهائی یاد آور لحظات تلخ بی تو مردنم است .

بادکنک من

 

 

 

... بادکنک من

... تاب نفسی را که به آن داده‌ام ندارد
 

... ببین

 

چگونه سر به هر کجا می‌زند
 

که تهی شود از اندوه

 

 

 

 

آخرین خواهش آدم...

آخرین خواهش آدم...

 

هنوز تب داره احساسم ، تو این روزای بی پروا

دیگه آدم شده قلبم بیا ، برگرد ، بیا حوّا...

به یاد خاطرات تو ، دارم شاعر میشم انگار

همه شعرای ممنوعه ، بیا تقدیم تو ، بردار

بیا تا مرز آغوشم ، غرورو پیش من گم کن

برای ختم دلتنگی ، با یک بوسه تیمّم کن

بیا بردار نفسهامو ، تو این بیراهه پرپر کن

دل احساسمو بشکن ، ولی حرفامو باور کن

تو باور کن که لبخندام ، تو چشمای تو جامونده

غم سرد نبود تو ، دل فردامُ لرزونده